Poznaj swoje prawa:
Kiedy NFZ zapłaci za leczenie za granicą?

W ramach tzw. transgranicznej opieki zdrowotnej, Narodowy Fundusz Zdrowia musi pokrywać przynajmniej niektóre koszty leczenia ponoszone przez polskich obywateli za granicą. Refundacja przez NFZ jest jedyną szansą dla osób, które poniosły nagłe koszty zabiegów medycznych w innym kraju UE/EFTA i nie mają odpowiedniego ubezpieczenia, które zapewniłoby pokrycie kosztów (np. polisy turystycznej). W takiej sytuacji, można otrzymać z NFZ-u zwrot wydatków poniesionych na terenie krajów Unii Europejskiej lub Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA). Polski obywatel przed planowanym skorzystaniem z zagranicznych świadczeń medycznych, niekiedy musi uzyskać zgodę wydaną przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Inne reguły obowiązują wtedy, gdy leczenie za granicą (np. podczas wyjazdu turystycznego) zostało podyktowane koniecznością ochrony życia lub zdrowia chorego. Osoby ubiegające się o refundację kosztów zagranicznych procedur medycznych, powinny pamiętać również o innych zasadach, które prezentujemy w ramach naszego cyklu „Poznaj swoje prawa”.

Wnioskodawca będzie musiał dopłacić za leczenie droższe niż w Polsce
Na wstępie warto podkreślić, że transgraniczna refundacja świadczeń medycznych jest obowiązkiem Polski, który wynika z przynależności do Unii Europejskiej. Taki system refundacyjny dotyczy wydatków poniesionych na terenie państw UE oraz krajów członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (Islandia, Liechtenstein, Norwegia oraz Szwajcaria). Prawo do refundacji mają osoby opłacające dobrowolne lub obowiązkowe składki NFZ w naszym kraju. Co ważne, refundacja z NFZ-u dotyczy tych świadczeń, które na terenie Polski są finansowane ze środków publicznych. Narodowy Fundusz Zdrowia na wniosek ubezpieczonego, wypłaca kwotę nie wyższą od tej, jaką przeznaczyłby na leczenie tej samej osoby w kraju. Jeśli koszt zagranicznego leczenia był wyższy od zwrotu, to wnioskodawca musi pokryć tę różnicę z własnej kieszeni. Jeżeli zagraniczne procedury lub zabiegi medyczne okazały się tańsze niż w Polsce, to NFZ pokryje ich rzeczywisty koszt. Taki mechanizm zapobiega nadmiernemu wykorzystywaniu transgranicznej refundacji świadczeń medycznych.

Płać ratę kredytu niższą nawet o 30%. Porównaj oferty »
Polak posiadający ubezpieczenie zdrowotne NFZ po nagłym zachorowaniu w krajach UE/EFTA, może korzystać z publicznej opieki medycznej tak samo jak obywatel danego państwa opłacający lokalną składkę zdrowotną. Jeśli polski pacjent udokumentuje swoje prawo do opieki medycznej kartą EKUZ, to pracownicy zagranicznego szpitala lub zagranicznej poradni medycznej w ogóle mogą odstąpić od pobrania opłaty. Wszystko zależy od tego, czy dane zabiegi medyczne są darmowe również dla osób opłacających lokalną składkę zdrowotną. Brak karty EKUZ oznacza, że osoba ubezpieczona w NFZ po powrocie do kraju może wystąpić o zwrot kosztu tych zabiegów, które powinny być darmowe w ramach transgranicznej refundacji. Mowa o usługach zagranicznej służby zdrowia realizowanych w ramach publicznego systemu i koniecznych ze względu na stan zdrowia chorego. Przykładem jest leczenie schorzeń uniemożliwiających dalszą podróż lub stwarzających zagrożenie dla zdrowia.
Dowiedz się więcej o Europejskiej Karcie Ubezpieczenia Zdrowotnego »

Jeżeli leczenie zagraniczne (kraje UE/EFTA) nie jest związane z nagłym zachorowaniem i ma planowany charakter, to ubezpieczony w Narodowym Funduszu Zdrowia powinien najpierw sprawdzić, czy jest wymagana zgoda tej instytucji na refundację. Dyrektor wojewódzkiego oddziału NFZ odmówi zwrotu jeśli dane świadczenie medyczne nie znajduje się w specjalnym wykazie refundacyjnym lub bez zbyt długiego okresu oczekiwania może zostać zrealizowane w Polsce. Od takiej negatywnej decyzji w sprawie refundacji, można odwołać się do Prezesa NFZ (w trakcie 14 dni od doręczenia pisemnej odpowiedzi). Co ważne, NFZ może zaakceptować również plany wykonania zabiegów w zagranicznych ośrodkach niepublicznej służby zdrowia.
Zobacz, ile może kosztować leczenie w krajach UE/EFTA »

Jeśli Narodowy Fundusz Zdrowia nie wydał zgody w ciągu 30 dni od złożenia odpowiedniego wniosku o refundację, a zagraniczne leczenie jest potrzebne do ratowania zdrowia lub życia, to można wykonać zabieg w innym kraju bez oczekiwania na decyzję NFZ-u. Nawet w szczególnie skomplikowanych sytuacjach, Narodowy Fundusz Zdrowia musi ustosunkować się do wniosku pacjenta przed upływem 60 dni od jego złożenia.

60 firm pożyczkowych w jednym miejscu. Porównaj oferty »

Osoba starająca się o zwrot powinna przywieźć dokumenty zza granicy
Oprócz spełnienia wszystkich podstawowych warunków (np. prawa do publicznej opieki medycznej), osoba ubiegająca się o refundację, będzie musiała przygotować odpowiednio przetłumaczone dokumenty. W przypadku leczenia związanego z nagłymi zdarzeniami za granicą, trzeba okazać skierowania i opłacone rachunki, które dodatkowo zawierają opis zakresu zabiegów oraz procedur medycznych. Jeśli taki opis nie został uwzględniony na rachunku, to konieczne będzie dodatkowe zaświadczenie z zagranicznej placówki służby zdrowia. Narodowy Fundusz Zdrowia wymaga również paragonu, gdy rachunek za usługi medyczne nie zawierał informacji o wpłacie. Wszystkie potrzebne dokumenty powinny zostać złożone w trakcie 6 miesięcy od naliczenia kosztów za leczenie w kraju UE/EFTA.
Wniosek o refundację planowanego leczenia za granicą (kraje UE/EFTA), trzeba złożyć na formularzu, którego wzór jest określony w Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 4 listopada 2014 r. (Dz.U. 2014 poz. 1551). Po wykonaniu zabiegu za granicą i pokryciu kosztów z własnej kieszeni, pacjent musi niestety złożyć kolejny wniosek (o refundacje wydatków). Suma zwracana przez NFZ nie będzie większa od kwoty, na którą w Polsce wyceniono podobne zabiegi medyczne.